Η σημερινή μας εκδρομή δεν ήταν απλά μια εκπαιδευτική επίσκεψη σε ιστορικούς-αρχαιολογικούς χώρους. Ήταν μια γνωριμία με το ιστορικό παρελθόν αλλά και το παρόν του τόπου μας. Δεν είδαμε απλά από κοντά όλα όσα γνωρίσαμε μέσα στην αίθουσά μας. Μαγευτήκαμε από το τοπίο, θαυμάσαμε τα σημάδια που άφησαν πίσω τους οι παλαιότεροι κάτοικοι αυτού του τόπου. Συνοδός μας και ξεναγός μας ο κ. Γιάννης Σιγούρος, υπεύθυνος σχολικών δραστηριοτήτων Πρωτ/θμιας Εκπαίδευσης Ν.Ροδόπης.
Αγγίξαμε και αισθανθήκαμε την ιστορία μας. Μνημεία που τα προσπερνάμε, που δε τα γνωρίζουμε, που χάνονται μέσα στο παρθένο φυσικό τοπίο έγιναν οδηγοί μας σ΄αυτό το ιδιότυπο ταξίδι.
Πρώτη στάση στο πλάι του παλιού δρόμου Πολυάνθου-Ιάσμου, στην παλαιοχριστιανική εκκλησία, που μόνο τα ερείπια των θεμελίων της αντικρίζει ο περαστικός.
Αμέσως πιο κάτω η πέτρινη γέφυρα των Οθωμανικών χρόνων μας έκανε να βγάλουμε μικρές κραυγές θαυμασμού. Το άγριο βουνό, με τις πράσινες πια πλαγές αλλά και τα απότομα βράχια από τις δυο πλευρές της ρεματιάς δαμάζονταν από το υπέροχο τρίτοξο γεφύρι. Ηπειρώτες μάστοροι της πέτρας το έφτιαξαν μάλλον κατά τον 18ο αι. Κομμάτι του δρόμου που ένωνε την Ανατολή με τη Δύση, στέκει λαβωμένο από την ανοησία ενός βοσκού. Ανατίναξε το ένα του τόξο για να μην περνούν τα κατσίκια του απέναντι και τα χάνει. Το θαυμάσαμε, το φωτογραφίσαμε και δε χορταίναμε να το βλέπουμε.
Συνεχίσαμε όμως για τον επόμενο προορισμό μας, την Αναστασιούπολη-Περιθεώριον. Εκεί η έκπληξή μας ήταν ακόμα μεγαλύτερη.Μέσα σ΄ένα παρθένο δάσος, στα βόρεια της λίμνης Βιστωνίδας. Το Stabulo Diomedis, που έγινε Αναστασιούπολη, κατόπιν Περιθεώριον και τέλος Buru Kale κρατιέται καλά κρυμμένο από τα βλέμματα περαστικών. Πύργοι τετράγωνοι και κυκλικοί με πολεμίστρες, κομμάτια της οχύρωσης, πύλες και μονογράμματα μας ταξίδεψαν στα χρόνια του Βυζαντίου.
Η εκδρομή μας αυτή ήταν μοναδική και μας έκανε ν΄αγαπήσουμε και να νιώσουμε κομμάτι αυτού του τόπου.
