Γιορτή αποφοίτησης
Τραγούδι «Μάθημα Σολφέζ», παίρνουν τις θέσεις τους και αρχίζουν το διάλογο.
- Πάει τελείωσε κι αυτή η χρονιά!
- Φεύγουμε από αυτό το σχολείο….
- Φεύγουμε; Μα πότε πέρασαν έξι χρόνια; Σαν
χθες ήρθαμε στην πρώτη τάξη...
- Ααααααα !! Δε θέλω κλάματα και συγκινήσεις! Σήμερα έχουμε
γιορτή.
-
Ναι, γιορτή… όμως πώς θα αφήσουμε πίσω μας ό,τι αγαπήσαμε και ζήσαμε
τόσα χρόνια;
- Πρέπει να πάμε
παρακάτω, πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα μας!
- Ποιος ξέρει όμως
πού θα μας πάνε τα βήματά μας; Πού θα βρεθούμε; Με ποιους θα βαδίσουμε μαζί;
- Εγώ δε μπορώ να
φανταστώ πως θα χωρίσουμε…
-
Να δώσουμε όλοι υπόσχεση πως δε θα χωρίσουμε ποτέ
-
Και πως θα μείνουμε αγαπημένοι και θα βρισκόμαστε και πάλι.
- Ναι. Θα έχουμε πάντα στο μυαλό και στην
καρδιά μας όσα ζήσαμε. Ποτέ δε θα μπορέσουμε να ξεχάσουμε αυτές τις στιγμές στο
πρώτο μας σχολείο. Θυμόσαστε; Για κοιτάξτε λίγο πίσω…για θυμηθείτε….
- Δηλαδή τι μας λες; να ξαναζήσουμε αυτά που αγαπήσαμε πιο πολύ;
- Αυτά που αγαπήσαμε και θα μας λείψουν!
- Νομίζω πως αν κλείσω τα μάτια θα ονειρευτώ τα
περασμένα
- Κλείσ’ τα! Ας τα
κλείσουμε όλοι κι ας ζωντανέψει η μνήμη όσα ζήσαμε.
- Tο τραγούδι που
ακούσαμε μου θύμησε τις μουσικές και τα τραγούδια που ακούσαμε όλα αυτά τα
χρόνια μέσα στις αίθουσες του σχολείου μας.
- Αλήθεια, θυμάστε τι γινότανε κάθε
φορά που μαθαίναμε ένα καινούριο τραγούδι;
- Εγώ χτυπούσα κρυφά τα χέρια μου πάνω στο
θρανίο και την ώρα που η δασκάλα έλεγε να σταματήσουμε
- Κι εγώ παραφωνούσα για να θυμώνω τη δασκάλα
- Εγώ ξεχνούσα τα λόγια κι άλλαζα τις λέξεις
του τραγουδιού. Πάντα αδιάβαστος!
- Εμένα μου αρέσει πολύ η μουσική και το
τραγούδι. Δεν έκανα χαζομάρες σαν εσάς!
- Πάντως οι πιο δύσκολες ώρες ήταν οι τελευταίας
κάθε μέρας. Τι κούραση Θεέ μου!
- Έριχνα κάτι ύπνους εκείνες τις ώρες …
- Εγώ έλυνα ασκήσεις των Μαθηματικών για να μην
τις έχω στο σπίτι .Κρυφά πίσω από την πλάτη του μπροστινού μου. Εξάλλου το
απόγευμα δεν είναι για διάβασμα. Είναι για βόλτες και παιχνίδι!
- Και ποιοι πρόσεχαν , ρε παιδιά;
- Αυτοί στο πρώτο θρανίο. Αν μπορούσαν ας
έκαναν κι αλλιώς!
- Λόγια, λόγια. Η μουσική αρέσει σε όλους
και όλοι τραγουδούσατε!
- Εγώ κουνούσα μόνο τα χείλη μου
- Εγώ νομίζω πως όλοι κάναμε τις ζαβολιές μας
αλλά στο τέλος λέγαμε τα τραγούδια μας με τον καλύτερο τρόπο.
- Άσε τα τραγούδια και τις μουσικές! Θυμάσαι
στη Γεωγραφία τι γινόταν;
- Ποτέ δεν κατάλαβα πως διαβάζει κανείς έναν χάρτη….
- Εγώ πάλι δε μπόρεσα να μάθω ούτε
τις χώρες, ούτε τις πρωτεύουσες. Όταν μεγαλώσω θα κάνω όλα τα ταξίδια που
ονειρεύομαι και θα τις δω από κοντά και θα τις μάθω.
- Αχ, καημένε. Για να ταξιδέψεις χρειάζονται
χρήματα και τα χρήματα βγαίνουν με την πολλή δουλειά. Εσύ όλη τη μέρα
τεμπελιάζεις! Πού θα βρεις τόσα λεφτά;
- Η κυρία της γυμναστικής με
έβαλε στην ομάδα ποδοσφαίρου. Είμαι καλός στη μπάλα! Θα γίνω ποδοσφαιριστής!
- Οχουουου…. εσείς τα αγόρια μόνο
στο ποδόσφαιρο έχετε το μυαλό σας. Σας βαρέθηκα!.
- Και μ' αυτά και με κείνα πέρασαν έξι χρόνια. Και μάθαμε γράμματα, και τα καταφέραμε
λίγο πολύ!
- Γράμματα κι, αριθμούς, ιστορίες κι ήρωες, επιστήμονες κι εξερευνητές, βουνά και
πόλεις, ποτάμια και θάλασσες, άστρα και πλανήτες, τραγούδια και παιχνίδια!
- Εγώ τα αγάπησα όλα.
- Καλά, κι εμείς τι κάναμε, δηλαδή:
- Καλά, δε λέω! Όλοι ήμαστε καλοί μαθητές!
- Ναι, ναι! Όλοι καλοί ήμαστε!!!
- Ναι, άλλα κάποιοι ήταν πιο καλοί!
- Να δείξουμε τους
βαθμούς μας;
- Όχι, όχι, όχι….. ας μένει!
- Για βαθμούς δεν ξέρω, ένα τραγούδι για τον
πιο καλό το μαθητή πάντως το ξέρουμε όλοι!
Ακούγεται το τραγούδι «Ο μαθητής» του
Γ. Ζαμπέτα.
- Μαθήματα…..σιγά!
Το πιο ωραίο πράγμα στο σχολείο είναι οι εκδρομές.
- Αχ!
Ναι!!! Θυμάστε τις εκδρομές μας;
- Τις γιορτές, τα ποιήματα, τους χορούς μας;
- Το σινεμά και το
θέατρο που παρακολουθήσαμε;
- Τις εκδηλώσεις και τις
δραστηριότητές μας;
- Εγώ δε θα ξεχάσω
το δικό μας το θέατρο με τους πρόσφυγες.
- Και το άλλο με
το κουκλοθέατρο και το παραμύθια, το ξεχάσατε;
- Θυμάστε όταν
μιλούσε μέσω ίντερνετ με άλλα σχολεία. Τι περίεργο που ήταν στην αρχή!
- Εγώ στην αρχή λίγο
ντρεπόμουν. Μετά όμως ένιωθα πως αποκτήσαμε φίλους στην άλλη μεριά του κόσμου.
- Ξεχνιέται; Αυτό
ήταν το καλύτερο!
- Κι ας μας
πέθαναν στις πρόβες !
- Ακόμα βουίζουν
στα αυτιά μου οι φωνές τους . Ήθελαν να παρουσιάσουμε κάτι ωραίο.
- Πόσο φοβόμουν στις παρουσιάσεις μας μην κάνω
κανένα λάθος. Μια κίνηση λάθος κι όλα θα
μπορούσαν να γίνουν ρημαδιό.
-
Δεν έγιναν όμως
όλα ρημαδιό…
-
Στο τέλος πάντα
τα καταφέρναμε! Πάντα βγαίναμε νικητές και χαρούμενοι!
-
Η συνεργασία μας
..
-
Η καλοσύνη μας…
-
Η αγάπη μας…
-
Με την αγάπη γεμίσαμε
αυτά τα χρόνια, με την αγάπη των δασκάλων μας προχωρήσαμε.
-
Ζήτω τα παιδιά,
το μέλλον του κόσμου
Ακούγεται το τραγούδι «Τα παιδιά
ζωγραφίζουν στον τοίχο»
-
Πλημμύρισε το
μυαλό μου αναμνήσεις. Πόσα πράγματα. Ώρες θα μπορούσαμε να μιλάμε για όλα αυτά!
- Περάσαμε τόσα!
-
Χαρήκαμε τόσο!
- Γελάσαμε τόσο!
- Νιώσαμε αγωνία, αλλά κι ικανοποίηση!
- Κι
όλα σ΄ αυτές τις αίθουσες, σ΄αυτό το σχολείο! Το Μάστανλη είναι μέσα στην
καρδιά μου!
- Είναι
κομμάτι της ζωής μας! Το Μάστανλη ποτέ δε θα βγει από μέσα μας. Θα το
κουβαλάμε όπου κι αν βρεθούμε!
- Εγώ
θα γυρίζω στο σχολείο κι όταν ακόμη πάω στο γυμνάσιο!
- Όλοι
θα γυρίζουμε!
- Μήπως να μείνουμε εδώ;
- Έχω ένα
σφίξιμο στο στομάχι! Πού θα πάμε του χρόνου;
- Και
τι δε θα ‘δινα να ξαναγινόμουν μαθήτρια εδώ στο Μάστανλη!
- Και
τι δε θα ‘δινα να ξαναγινόμουν μαθητής
- Είναι
καλά τα μαθητικά χρόνια στο δημοτκό!
- Τα
καλύτερα! Τα πιο ξένοιαστα!
-
Και του γυμνασίου θα είναι ακόμα καλύτερα! Δεν έχουμε να φοβηθούμε
τίποτε!
-
Είμαστε έτοιμοι! Είμαστε μεγάλοι! Είμαστε δυατοί!
-
Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα.
Ακούγεται το
τραγούδι «Τα μαθητικά τα χρόνια»
-
Ένα καινούριο ταξίδι
λοιπόν ξεκινά!
-
Το σκαρί είναι γερό!
-
Το τιμόνι σταθερό!
-
Τα πανιά ανοιχτά!
-
Ο άνεμος βοηθός!
-
Λύστε τους κάβους!
-
Σαλπάρουμε!
Ακούγεται
το τραγούδι «Άσπρα καράβια».Τα παιδιά χορεύουν , αποχαιρετούν και φεύγουν από
τη σκηνή.
