Τσάντα στο σχολείο

Αυτό το Σαββατοκύριακο για το σχολείο μας είναι ένα ακόμα διήμερο με την τσάντα στο σχολείο. Μια καινοτομία που εφαρμόζεται για δεύτερη σχολική χρονιά. Τι σημαίνει όμως αυτή η απόφαση του υπουργείου;

Σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος, περισσότερες ευκαιρίες για εξωσχολικές, δημιουργικές ασχολίες, ενίσχυση των οικογενειακών και των φιλικών σχέσεων, ανάπτυξη των κοινωνικών δεσμών αλλά και καλλιέργεια των ικανοτήτων. Περισσότερες χαλαρές στιγμές και λιγότερη πίεση. Ελευθερία επιλογών και δημιουργία ευκαιριών.

Θα μου πείτε, κι όλα αυτά για παιδάκια δημοτικού;

Ναι, ακούγονται έτσι αλλά είναι πολύ πιο απλά. Ας τα κάνουμε λοιπόν απλά:

Σαββατοκύριακο στο σπίτι. Με απλά  κι ανέξοδα πράγματα.

Ας φτιάξουμε κουλουράκια με τα παιδιά μας, ας ζυμώσουμε κι ας πλάσουμε πλεξουδάκια.

Ας φωνάξουμε τους φίλους τους να φάνε  μαζί μας  στο σπίτι.

Ας οργανώσουμε ένα πικ-νικ κι ας κάνουμε τις αγορές και τις ετοιμασίες μαζί τους.

Ας πάρουμε τους φίλους τους κι ας πάμε όλοι μαζί για περπάτημα, για ποδόσφαιρο, για εξερεύνηση.

Ας πάρουμε μπογιές και χαρτιά κι ας φτιάξουμε έναν πίνακα για να διακοσμήσουμε την κουζίνα, το σαλόνι, το δωμάτιό τους. Θα νιώσουν τόσο υπερήφανα!!

Ας επισκεφτούμε τη βιβλιοθήκη για να δανειστούμε βιβλία για μας και για εκείνα. Δε χρειάζεται κάθε φορά να αγοράζουμε καινούρια. Ας τα συνηθίσουμε στους δημόσιους χώρους, στη χρήση τους και στη συμπεριφορά μέσα σ’ αυτούς

Ας αφιερώσουμε χρόνο για να φυτέψουμε ή να περιποιηθούμε γλάστρες και παρτέρια που θα έχουν την ευθύνη και τη φροντίδα τα παιδιά από δω και πέρα.

Ας τα εμπιστευτούμε κι ας τους αναθέσουμε δουλειές στο σπίτι.

Ας βάλουμε μουσική κι ας χορέψουμε μαζί τους. Ο χορός είναι χαρά, έκφραση, εκτόνωση.

Ας διαλέξουμε τα αγαπημένα μας ρούχα, για να νιώσουμε όμορφα κι ας πάμε μια βόλτα απλά και μόνο για περπατήσουμε και να χαζέψουμε βιτρίνες. Όχι, αυτή τη φορά ας μην αγοράσουμε τίποτε. Δεν είναι ανάγκη.

Ας κάνουμε μαζί τους το πρόγραμμα των διακοπών των γιορτών που έρχονται κατασκευάζοντας ένα πολύχρωμο ημερολόγιο με δικές τους ζωγραφιές.

Ας διαλέξουμε μια ταινία κι ας την παρακολουθήσουμε μαζί. Σ γελάσουμε με τα αστεία κι ας δακρύσουμε στις δραματικές στιγμές. Ο κινηματογράφος μπορεί να καλλιεργήσει την ενσυναίσθηση.

Ας ακούσουμε τις δικές  τους επιθυμίες, τα παράπονα και τους προβληματισμούς τους. Ας συζητήσουμε χωρίς διδακτισμούς και αυθεντίες.

Ας τα επιτρέψουμε να τρέξουν, να γελάσουν με τη φωνή, να λερωθούν, να πέσουν.

Αυτό το Σαββοτοκύριακο ας μην τα αφήσουμε μπροστά σε μια οθόνη, ας μην εφησυχάσουμε βάζοντάς τους ασκήσεις επανάληψης κι εξάσκησης μαθηματικών και γεωγραφίας. Ας μην διαλέξουμε εμείς για εκείνα. Ας μην τα αφήσουμε απλά στη γιαγιά και τον παππού. Ας μην τα πάμε στον παιδότοπο όπου θα τα αναλάβουν άλλοι. Ας μην τα πάμε στα πολυκαταστήματα για να τα ξεγελάσουμε-εξαγοράσουμε με αγορές και δώρα. Ας μην τα κρατήσουμε σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον για να μη λερωθούν ή να μη χτυπήσουν. Ας μη τα φυλακίσουμε σε ένα διαμέρισμα, σιωπηλά για να μην ενοχλούν εμάς και τους γείτονές μας.

Η Δευτέρα είναι τόσο κοντά κι η καινούρια εβδομάδα των υποχρεώσεων θα είναι και πάλι εδώ. Ας κάνουμε αυτά τα Σαββατοκύριακα, που η τσάντα μένει στο σχολείο, ευκαιρία που δε θα χαθεί στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα.

Βοηθητικό υλικό πρώτης ανάγνωσης-Α΄τάξη Σσς

Βοηθητικό υλικό πρώτης ανάγνωσης Α΄τάξη-Μμ

Βοηθητικό υλικό πρώτης ανάγνωσης-Α΄τάξη (Νν)

Βοηθητικό υλικό πρώτης ανάγνωσης-Α΄τάξη (α-λ-ε-τ-ο-κ--ι-π)

Βοηθητικό υλικό για την εκμάθηνση των γραμμάτων και του μηχανισμού ανάγνωσης 

Θεατρικό για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου (Μειονοτικό Σχολείο)

Ο παππούς κάθεται σε μια γωνιά. Ο Αχμέτ μπαίνει με φόρα μέσα και πετά την τσάντα του και πάει να φύγει

-Πού πας Αχμέτ; Πες και μια καλησπέρα!

-Πάω να παίξω! Με περιμένουν τα παιδιά παππού!

-Περίμενε! Δεν κάναμε μια συμφωνία!

-Τι συμφωνία παππού;

-Δεν είπαμε πρώτα διάβασμα κι ύστερα παιχνίδι; Για έλα εδώ να δούμε τι έχεις για αύριο στο σχολείο;

-Ααα!! Παππού το ξέχασες; Αύριο δεν έχουμε διάβασμα! Από αύριολίγες μέρες διακοπές! Είναι η 28^η Οκτωβρίου! Ξέχασες παππούκα! Νικήσαμε τους Γερμανούς το 1821!!

-Τι λες βρε! Αυτό σου μάθανε στο σχολείο! Αυτό κατάλαβες εσύ!

-Γιατί; Αφού κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια λέμε! Ουφ παππού! Τα βαρέθηκα!

-Για έλα εδώ..

-..μα τα παιδιά με περιμένουν!

-..για έλα εδώ να σου δείξω κάτι!

-Είναι ανάγκη τώρα! Μετά, όταν θα γυρίσω από το παιχνίδι!

-Αχμέτ…

-Τι!! θα ανοίξεις το κουτί με τις φωτογραφίες σου!

(Ο παππούς σηκώνεται και φέρνει το κουτί με τις φωτογραφίες)

-Ναι, έλα να σου δείξω κάτι που δεν έχεις δει ως τώρα. Κάθισε!

-Ποιος είναι αυτός παππού;

-Αυτός είναι ο πατέρας μου.

-Ο πατέρας σου; Πρώτη φορά μου δείχνεις αυτή τη φωτογραφία! Για να δω!

-Να αυτός εδώ, με το μουστακάκι!

-Μα αυτός είναι παλικαράκι. Είναι σαν το θείο Μουσταφά!

-Ναι…τώρα που το λες ο Μουσταφά του μοιάζει.

-Και γιατί δε μου την έχεις δείξει ως τώρα καμιά φορά;

-……..

-Αφού ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσουν οι ιστορίες που μου διηγείσαι όταν μου δείχνεις παλιές φωτογραφίες!

- Κοίταξε Αχμέτ….κάθε άνθρωπος έχει κάτι που τον πονάει και δύσκολα μιλάει γι’ αυτό.

-Δηλαδή παππού..

- Τον πατέρα μου εγώ δεν τον γνώρισα…

- Πώς γίνεται αυτό;

- Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στα βουνά της Αλβανίας. Εγώ ήμουν 3 ετών όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Ούτε που θυμάμαι το πρόσωπό του.

Ακούγονται φωνές απ’ έξω

-Αχμέτ, Αχμέτ…άντε έλα, πού είσαι!

-Εδώ, μέσα στο σπίτι!

 Τα παιδιά μπαίνουν μέσα

-Καλά δεν είπαμε ότι θα παίξουμε μπάλα. Καλησπέρα κύριε Γιουσούφ!

-Ναι, αλλά…

-Τι αλλά! Χωρίς τερματοφύλακα τι ομάδα θα έχουμε! Άντε πάμε!

-Τι είναι αυτά! Αααα παλιές φωτογραφίες! Ποιος είναι αυτός!

-Ο μπαμπάς του παππού μου! Σκοτώθηκε στον πόλεμο!

-Ααα! Το 1940 με τους Οθωμανούς;

-Τι λες! Το 1821 με τους Γερμανούς!

-Αχ θα τρελαθώ!

- Ο μπαμπάς σας ,κύριε Γιουσούφ, ήταν ένας από τους ήρωες που μας είπε η κυρία στο σχολείο??

- Είστε το παιδί ενός ήρωα?

- Ααα! Θα με τρελάνετε! Μισό λεπτό! (Ένα παιδί σκαλίζει το κουτί με τις φωτογραφίες) Μην τα πειράζεις αυτά παιδί μου! Ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά! Καθίστε!

-Ναι! Ναι! Ναι!

- Ζούσαμε τότε στο χωριό, στη Σαρακινή. Τον μπαμπά μου ούτε που τον θυμάμαι. Η μαμά μου έλεγε πως ήταν ψηλός, δυνατός άνθρωπος, που δούλευε όλη μέρα στα ζώα και στα χωράφια. Ώσπου κηρύχθηκε ο πόλεμος.

-Πότε έγινε αυτό παππού;

-Ήταν 28 Οκτωβρίου του 1940-κι όχι του1821-.

-Ναι, έχεις δίκιο παππού Γιουσούφ.

-Οι Ιταλοί-κι όχι, οι Οθωμανοί ή Γερμανοί- ζήτησαν να μπει ο στρατός τους στην πατρίδα μας.

-Κι εμείς είπαμε ΟΧΙ!

-Ναι, σωστά!

-ΟΧΙ! ΟΧΙ! ΟΧΙ! (Φωνάζουν όλα μαζί)

-Αυτό όμως σήμαινε πόλεμο! Όλοι οι άντρες από 18 χρονών και πάνω ντύθηκαν στρατιώτες και έφυγαν για το μέτωπο στα βουνά της Αλβανίας

(Περπατούν σαν στρατιώτες και τραγουδούν «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του»)

- Δεν είναι παιχνίδι ο πόλεμος παιδιά μου.

- Ναι, σήμερα στο σχολείο τα συζητήσαμε!

-Πόλεμος σημαίνει σκοτωμοί, θάνατος, τραυματισμοί, πόνος….

-Και πολλά ακόμη άσχημα πράγματα.

- Κι ο μπαμπάς σου παππού Γιουσούφ σκότωσε;

- Ποιος ξέρει Μελέκ… Τα πράγματα στον πόλεμο είναι άσχημα για όλους. Άσχημα και δύσκολα.

-Γι’ αυτό το τραγούδι που ακούσαμε σήμερα στο σχολείο ήταν τόσο λυπητερό.

Παιδιά της Ελλάδας παιδιά - Τραγούδι

-Ναι. Και δεν έφταναν τα κακά του πολέμου. Ήταν χειμώνας, χιόνια, κρύο, παγωνιά.

-Ναι, ο δάσκαλος μας είπε πως οι στρατιώτες πάθαιναν κάτι στα χέρια και στα πόδια. Κάτι κρυο…

-Κρυοπαγήματα. Πολλοί έμειναν ανάπηροι, πολλοί πέθαναν από τις κακουχίες.

- Πάντα οι άντρες τα τραβάνε όλα.

-Τι λες! Εμάς ο δάσκαλος μας είπε πως κι οι γυναίκες βοήθησαν πολύ σ’ αυτόν τον πόλεμο.

-Ναι, φορτώνονταν τις κάσες με τις σφαίρες, τα ρούχα, τα τρόφιμα κι ανέβαιναν στο βουνό μέσα στα χιόνια.

-Και μετά ξαναφορτώνονταν τους τραυματισμένους και τους βοηθούσαν να κατεβούν στα νοσοκομεία.

-Πολλές έγιναν νοσοκόμες.

-Άλλες έπλεκαν κι έραβαν ζεστά ρούχα.

-Καλά, καλά, μη φωνάζετε. Εντάξει. Μάθαμε και το τραγούδι

Γυναίκες Ηπειρώτισσες - Τραγούδι

-Τα πράγματα άλλαξαν σύντομα. Ο ελληνικός στρατός κατάφερε πολύ γρήγορα να διώξει τους φασίστες.

-Τους Ιταλούς θέλεις να πεις παππού.

-Τους Ιταλούς φασίστες, το πιο σωστό!

- Φασίστες; Τι θα πει αυτό;

-Φασίστες είναι αυτοί που νομίζουν πως αυτοί είναι οι καλύτεροι και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτοί που πιστεύουν πως οι άλλοι άνθρωποι είναι κατώτεροι, δεν έχουν δικαιώματα γιατί αυτοί είναι πάνω από όλους. Δε σέβονται τους άλλους, είναι βίαιοι και σκληροί μαζί τους. Ο Μουσολίνι, ο αρχηγός των Ιταλών, ήταν φασίστας.

- Το λέει και το τραγούδι.

Κορόιδο Μουσολίνι - Τραγούδι

-Κι έτσι νικήσαμε παππού;

- Όχι, δυστυχώς. Οι Ιταλοί ήταν σύμμαχοι, φίλοι, με τους Γερμανούς. Κι έτσι οι Γερμανοί με τον πανίσχυρο στρατό τους ήρθαν και βοήθησαν τους Ιταλούς. Ο ελληνικός στρατός δεν άντεξε.

- Κι έτσι χάσαμε τον πόλεμο…

-Κι ήρθε η κατοχή!

-Η γιαγιά μου κάθε φορά που λέω πως δε μου αρέσει ένα φαγητό μου λέει: Αχ κατοχή που θέλετε!!

-Δηλαδή τι θέλει να πει παππού;

-Όταν τελείωσε ο πόλεμος οι Γερμανοί, οι Ιταλοί κι οι Βούλγαροι μοίρασαν την Ελλάδα. Εμάς μας πήραν οι Βούλγαροι. Εκείνοι αποφάσιζαν για ό,τι γινόταν. Η Θράκη ήταν πια κομμάτι του βουλγαρικού κράτους. Έμπαιναν στα σπίτια και στα χωράφια, στους στάβλους και στα μαντριά. Έπαιρναν τις σοδειές μας. Μας άφηναν στην πείνα.

-Δεν είχατε φαγητό παππού;

-εγώ ήμουν πολύ μικρός. Το μόνο που θυμάμαι ήταν που η μαμά μου έβγαζε από το μπαούλο την προίκα της, τα σεντόνια και τα υφαντά της, και τα πουλούσε για ένα κομμάτι ψωμί στους Βούλγαρους στρατιώτες. Έκλαιγα εγώ και πεινούσα. Τι να έκανε;

- Δεν μαζεύατε από το χωράφι παππού το σιτάρι;

-Δεν αρμέγατε τα αρνάκια σας;

-Δεν μας άφηναν τίποτε. Τα μάζευαν όλα οι Βούλγαροι για εκείνους.

-Πω πω παππού. Τι δύσκολα!

-Δεν είχα και πατέρα. Τον αδερφό της μαμά μου τον πήραν αιχμάλωτο κι άλλος άντρας δεν έμεινε στο σόι. Μόνη της η μάνα μου τι να κάνει;

-Πόσα χρόνια κράτησε αυτό παππού;

-Από το ’41 μέχρι το ’45.

-Και τόσα χρόνια που υποφέρατε, δεν κάνατε κάτι.

-Εγώ ήμουν μωρό παιδί. Θυμάμαι όμως πως πολλοί που γύρισαν από τον πόλεμο δεν σταμάτησαν. Έκαναν ομάδες αντίστασης. Όπου μπορούσαν χτυπούσαν τους κατακτητές.

- Κι οι Βούλγαροι τι έκαναν παππού Γιουσούφ;

-Οι Βούλγαροι κι οι Γερμανοί όσους έπιαναν …δεν ξαναέβλεπαν το φως της μέρας.

-Γι΄ αυτούς γράφτηκε το τραγούδι «Το ακορντεόν» όπως μάθαμε στο σχολείο

Το ακορντεόν _ Τραγούδι

-Μαύρα χρόνια παιδιά μου, μαύρα…..

-Σαν τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» που τραγουδά ο κυρ-Γιάννης

-Ακριβώς, έτσι ήταν τότε τα πράγματα

Συννεφιασμένη Κυριακή - Τραγούδι
-Όμως στο τέλος όλους τους διώξαμε.

-Όχι μόνοι μας! Όλος ο κόσμος τότε μπήκε στον πόλεμο. Όλοι πολέμησαν για να διώξουν το φασισμό.

-Κι οι Άγγλοι;

-Ναι κι οι Άγγλοι, κι οι Αμερικάνοι, κι οι Αυστραλοί, κι οι Γάλλοι, κι οι Ρώσοι, κι όλοι.

-Γι' αυτό το είπαν και Παγκόσμιο πόλεμο!

-Ας είναι κι ο τελευταίος! Ας μην αφήσουμε να ξαναγίνει πόλεμος!

-ΟΧΙ στο φασισμό!

-Ζήτω η ειρήνη!

 -ΟΧΙ στο ναζισμό!

-Ζήτω οι λαοί του κόσμου!

-ΟΧΙ στον πόλεμο!

- Ζήτω η ελευθερία!

-Ζήτω η Ελλάδα!

Εθνικός ΄Υμνος

Καλή σχολική χρονιά

Καλή σχολική χρονιά

Μια καινούρια σχολική χρονιά μόλις ξεκίνησε. Οι "Ονειρομαθητές στο Μάστανλη" φέτος θα φοιτούν στην Α΄και στην Στ΄τάξη. Εδώ θα έχουμε το πρόσθετο υλικό του μαθήματος της ελληνικής γλώσσας των δύο αυτών τάξεων.           

Ας ξεκινήσουμε με τις πρώτες εργασίες των μικρών μαθητών. Προγραφικό στάδιο, εξοικείωση των μαθητών, εμπλουτισμός λεξιλογίου.   

                   

Και φυσικά στολισμός της αίθουσάς μας. 

5ος αι. π.Χ. Ο χρυσός αιώνας της Αθήνας

      

Την εποχή αυτή ο Περικλής είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο για την Αθήνα.

Την πιο μεγάλη δύναμη στην πόλη την είχε η Εκκλησία του δήμου, στην οποία λάβαιναν μέρος όλοι οι ελεύθεροι πολίτες.

Oι κάτοικοι της Αττικής χωρίζονταν σε κατηγορίες.

Αθηναίοι πολίτες ήταν όσοι είχαν πατέρα και μητέρα που κατάγονταν από την Αθήνα. Αυτοί είχαν και τα περισσότερα δικαιώματα.

Μέτοικοι ονομάζονταν οι ξένοι που είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη.

Οι δούλοι ζούσαν στην Αθήνα και έκαναν όλες τις βαριές δουλειές.

O Περικλής αποφάσισε να ξαναφτιάξει τους ναούς που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησε και χρήματα από το συμμαχικό ταμείο.

Πάνω στην Ακρόπολη στήθηκαν λαμπρά μνημεία, τα Προπύλαια,το Ερέχθειο, ο ναός της Αθηνάς Νίκης και στο ψηλότερο σημείο ήταν ο Παρθενώνας, αφιερωμένος και αυτός στην Αθηνά.

O Παρθενώνας αποτελεί το κυριότερο έργο της ελληνικής αρχιτεκτονικής. Μέσα στο ναό είχε τοποθετηθεί το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, έργο του Φειδία.

Τα έργα αυτά θεωρήθηκαν κλασικά, γιατί έμειναν αξεπέραστα μέσα στους αιώνες. Γι' αυτό και η εποχή αυτή ονομάστηκε «χρυσός αιώνας».

Ερώτηση-εργασία: Τι σημαίνει η λέξη ακρόπολη; Ποια ακρόπολη εννοούμε, όταν γράφουμε το άλφα με κεφαλαίο γράμμα;

...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Α' Αθηναϊκή Συμμαχία

Με το τέλος των περσικών πολέμων οι ελληνικές πόλεις αποφάσισαν να ενωθούν για να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν μια νέα απειλή. Κατάλαβαν ότι η δύναμή τους ήταν στη θάλασσα κι έτσι θέλησαν να φτιάξουν έναν ισχυρό στόλο. Για να το πετύχει όμως αυτό, χρειαζόταν χρήματα. Έτσι έφτιαξαν ένα κοινό ταμείο με έδρα τη Δήλο κι αρχηγός της συμμαχίας ορίστηκε η Αθήνα. Έτσι έγινε η Α' Αθηναϊκή συμμαχία (478 π. Χ.), στην οποία έλαβαν μέρος πολλές παραθαλάσσιες και νησιωτικές πόλεις. O Αριστείδης ανέλαβε να κανονίσει τις υποχρεώσεις που θα είχε η κάθε πόλη. Τα κατάφερε τόσο καλά, που καμιά δεν είχε παράπονο. Όλες ήταν ίσες. Από τότε ο Αριστείδης ονομάστηκε δίκαιος. Οι Αθηναίοι άρχισαν να μη συμπεριφέρονται με καλό τρόπο στους συμμάχους τους. Μετέφεραν μάλιστα το ταμείο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα. Oι σύμμαχοι άρχισαν να έχουν παράπονα. Ήταν φανερό ότι η Συμμαχία είχε καταλήξει να είναι ηγεμονία της Αθήνας.

Ερώτηση-Εργασία:

Η πόλη όπου ζεις ή κάποια γειτονική ανήκε στην Α' Αθηναϊκή συμμαχία; Γνωρίζεις περισσότερα πράγματα για την πόλη αυτή στα αρχαία χρόνια;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...........................................................................................................................................................................................................................................