Πριν από λίγες μέρες φιλιξενήσαμε στην αίθουσά μας έναν παλιό μαθητή του σχολείου μας. Καθώς τα στοιχεία για την εργασία μας σχετικά με την ιστορία του σχολείου είναι λιγοστά, καλέσαμε έναν παλιό μαθητή, ίσως από τους πρώτους που φοίτηασαν στο Μάστανλη, να μας διηγηθεί τη δική του προσωπική εμπειρία αλλά και να μας περιγράψει το χώρο και τις συνθήκες της εποχής εκείνης. Η μαρτυρία του πολύτιμη καθώς πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για το παρελθόν του σχολικού μας κτιρίου.
Ερ. Πότε χτίστηκε το σχολείο μας;
Απ. Μέχρι το 1948 εδώ ήταν φούρνος. Μετά έγινε σχολείο.
Ερ. Γιατί έχει αυτό το όνομα το σχολείο μας;
Απ. Οι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς ήρθαν το 1910 από την
περιοχή Μάστανλη της Βουλγαρίας περίπου 50χμ. από εδώ. Τότε ακόμα υπήρχε η
οθωμανική αυτοκρατορία, δεν υπήρχαν τα σύνορα.
Ερ. Πώς ήταν τότε το σχολείο; Ήταν όπως είναι και σήμερα;
Απ. Όχι, ακριβώς. Έχω φτιάξει ένα σχέδιο, για να σας δείξω.
Η πόρτα ήταν από τη μεριά του δρόμου. Εδώ που είναι τώρα η Δ΄ τάξη ήταν
μπακάλικο. Είχε ένα πηγάδι στη μέση κι εκεί που είναι τώρα η μπασκέτα είχε δύο
καβάκια και στη μέση μια τουλούμπα, που πίναμε νερό. Το τζαμί ήταν πιο μέσα κι
ο μιναρές ξεχώριζε. Δίπλα από το μιναρέ ήταν ανοιχτά. Από εκεί ερχόμουν εγώ στο
σχολείο. Το σπίτι μας ήταν πίσω ακριβώς από το τζαμί. Τώρα έκλεισε αυτό το
πέρασμα. Μεγάλωσε το τζαμί κι έγινε η αίθουσά σας. Εδώ που είναι το γραφείο των δασκάλων ήταν ένας
μεγάλος πλάτανος. Τι παιχνίδι κάναμε κάτω από αυτό το πλατάνι!!
Ερ. Πηγαίνατε σχολείο τις ίδιες μέρες, όπως κι εμείς σήμερα;
Απ. Εμείς πηγαίναμε το Σάββατο και την Κυριακή αλλά δεν
πηγαίναμε το Σάββατο.
Ερ. Ποια μαθήματα κάνατε;
Απ. Κοράνιο, μαθηματικά, ιστορία, γλώσσα, γεωγραφία,
τουρκικά, γυμναστική, ιστορία του Ισλάμ.
Ερ. Γράφατε ασκήσεις; Πού;
Απ. Είχαμε κι εμείς τετράδια. Δεν είχαν όμως εξώφυλλο και
τα ντύναμε με μπλε χαρτί και το κολλούσαμε με αλευρόκολλα. Να σας πω όμως πως
τα τουρκικά τότε τα γράφαμε με οθωμανική γραφή. Καταλάβατε τι εννοώ;
Ερ. Ναι, ξέρουμε.Οι δάσκαλοί σας πώς ήταν;
Απ. Ήταν πολύ αυστηροί. Έβαζαν πολλές τιμωρίες. Μας χτυπούσαν
στα χέρια με μια βίτσα.
Ερ. Πόσα παιδιά ήσαστε στην τάξη;
Απ. Το σχολείο
τότε είχε μόνο 4 τάξεις. Μόνο η Α΄ και
Στ΄ τάξη έκαναν μόνες τους μάθημα. Όλοι
οι άλλοι ήταν δυο τάξεις σε μια αίθουσα. Η Β΄ με τη Γ΄, η Δ΄ με τη Ε΄ και η Στη δική μου τάξη ήμαστε 6 αγόρια και 5
κορίτσια.
Ερ. Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια;
Απ. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια. Είχαμε πόλεμο, φτώχια.
Ερ. Πώς ζεσταινόσασταν; Είχατε καλοριφέρ;
Απ.Όχι, είχαμε σόμπες, ξυλόσομπες. Κάθε μέρα το χειμώνα,
κάθε παιδί ερχόταν στο σχολείο με τα βιβλία από το ένα χέρι κι ένα ξύλο από το
άλλο.
Ερ. Πηγαίνατε στο τζαμί;
Απ. Ναι, κάθε μεσημέρι κάναμε ναμάζ.
Ερ. Εκτός από αυτά
τα μαθήματα κάνατε κάτι άλλο στο σχολείο;
Απ. Ναι, τα κορίτσια έκαναν χειροτεχνίες και τις κολλούσαμε
στα τζάμια, στα παράθυρα. Κάθε ημέρα λέγαμε τον εθνικό Ύμνο και κάναμε έπαρση της
σημαίας. Όταν ήταν όμως να παίξουμε ποδόσφαιρο πηγαίναμε αλλού, σε ένα ανοιχτό
μέρος. Εδώ η αυλή ήταν πολύ μικρή. Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς κάναμε
γιορτή με ποιήματα και τραγούδια. Κάναμε και αγώνες.
Ερ. Σας ευχαριστούμε πολύ
Απ. Ό, τι άλλο θέλετε να μάθετε μπορείτε να με ρωτήσετε.
Μπορώ να ξαναέρθω να σας βοηθήσω σε ό,τι θέλετε!
ΟΕυρυσθέαςανέθεσε στον Ηρακλή τον όγδοο άθλο, να
αιχμαλωτίσει τα άλογα του Διομήδη. Ο Ηρακλής ξεκίνησε για τη Θράκη και
κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει τα άλογα.
Ο φίλος
του Ηρακλή, οΆβδηρος, να
φυλάξει τα άλογα όταν ο Ηρακλής αντιμετώπιζε το στρατό του βασιλιά Διομήδη. Αφού
τους νίκησε, έσκαψε ένα χαντάκι μετέφερε νερό από τη θάλασσα στην πεδιάδα,
αναγκάζοντας τους στρατιώτες να τραπούν σε φυγή προκειμένου να μην πνιγούν. Στη
συνέχεια έσυρε το Διομήδη στη λίμνη που σχηματίσθηκε από το νερό και τον έριξε
στα ανθρωποφάγα άλογα, τα οποία τον καταβρόχθισαν. Προηγουμένως όμως είχαν
καταβροχθίσει τον Άβδηρο, ο οποίος είχε αναλάβει τη φύλαξη τους. Ο Ηρακλής για
να τον τιμήσει ίδρυσε την πόληΆβδηρα. Ο Ηρακλής παρέδωσε τα άλογα στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα
ελευθέρωσε, αφού πρώτα τα αφιέρωσε στηνΉρα. Τα άλογα ανέβηκαν στονΌλυμποκαι κατασπαράχθηκαν από άγρια θηρία.
-Ποιες χερσόνησοι βρέχονται από το Αιγαίο Πέλαγος; ............................................................................................................. -Ποιες από το Ιόνιο; ..............................................................................................................
Ηπειρωτική πεδιάδα:η πεδιάδα που περιβάλλεται από βουνά
Κοιλάδα:στενό κομμάτι πεδινού
εδάφους ανάμεσα σε δυο βουνά, που συνήθως το διασχίζει ένα ποτάμι
Οροπέδιο:πεδινή
έκταση πάνω σε βουνό
Παράλια πεδιάδα:η πεδιάδα που είναι ανοιχτή στη θάλασσα
Οι λιγοστές μεγάλες ελληνικές πεδιάδες είναι:
Οι κυριότερες πεδιάδες της Ελλάδας είναι δύο. Η μεγαλύτερη είναι αυτή που
απλώνεται στην περιοχή Θεσσαλονίκης –
Γιαννιτσών και φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου. Είναι μιαπαράλια πεδιάδα. Οι μεγάλοι ποταμοί που διασχίζουν την
πεδιάδα, ο Αλιάκμονας, ο Αξιός, ο Λουδίας και ο Γαλλικός, την ποτίζουν και
μεταφέροντας εύφορες ύλες την κάνουν περισσότερο παραγωγική.
Η δεύτερη μεγάλη πεδιάδα είναι η Θεσσαλική. Είναι μια εύφορη
πεδινή έκταση, που περιβάλλεται από βουνά και αρδεύεται από τον Πηνειό ποταμό.
Ο Πηνειός περνώντας μέσα από τηνκοιλάδατων Τεμπών εκβάλλει στο
Αιγαίο. Η Θεσσαλική πεδιάδα χαρακτηρίζεται ωςηπειρωτικήήεσωτερική.
Εργασίες
Η Πεδιάδα της
περιοχής μας πώς λέγεται;………………….......................Σε ποια κατηγορία θα την
βάζατε;………………………………
Τώρα βρες στο
χάρτη όλες τις πεδιάδες που έμαθες και κύκλωσε το όνομά τους:
-Για τη σχολική
γιορτή των γραμμάτων στις 30 Ιανουαρίου ετοίμασα ένα μικρό θεατρικό που
ταιριάζει στα μειονοτικά σχολεία. Η σκηνή είναι η αυλή ενός παλιού σχολείο. Ήρωες είναι τα παιδιά της γειτονιάς, που μιλούν
ελληνικά αλλά και τουρκικά.
—Έλα Σελμά, έλα να παίξουμε.
-—Πού είσαι Τάκη, δε σε βλέπω!
-—Gel, gel! Εδώ, μπήκα στην αυλή του παλιού σχολείου. Έλα πέρασε από το άνοιγμα
ανάμεσα στα σανίδια. Χωράς, είσαι λεπτή!
-—Φοβάμαι!! Εκεί όλα έχουν γκρεμιστεί!
-—Έλα σου λέω! Μη φοβάσαι! Είμαι με τoν Εμρέ και την Ντιλέκ!
-—Ωωωωχ!! Αν το μάθει η μαμά μου θα με μαλώσει! …..Αλλά εδώ είναι σαν να
είσαι σε άλλον κόσμο!
-—Κοιτάξτε! Κάποιος έσπασε το λουκέτο στην πόρτα! Μπαίνουμε μέσα;
-—Όχι…φοβάμαι…
-—Korkma!!
-—Ναι!! Πάμε! Σ΄αυτό το σχολείο πήγαινε ο μπαμπάς μου.
-—Κι εμένα η μαμά μου!
-—Κι εμένα!
-—Σιγά…προσέχετε. Πάμε να το εξερευνήσουμε!!
-—Εγώ δεν μπαίνω! Θα λερωθώ. Άσε που φοβάμαι τις αράχνες!!
-—Καλά κάθισε εκεί και περίμενε. Θα έρθεις να μας σώσεις αν γίνει κάτι.
-—Μπουουου…ο μπαμπούλας είναι μέσα!
-—Μπουαουαουα…το φάντασμα της παλιάς δασκάλας, που τραβούσε τ΄αυτιά των
μαθητών!!!
-—Cadılaaaaaaar!!!
-—Μη…άσε με…..
-—Σιμπέλ, έλα…τρέξε να δεις τι βρήκα!!
(Μπαμ..μπουμ…όλα
γκρεμίζονται)
-—Τι πάθατε;; Θέλετε βοήθεια;
-—Ναι!! Έλα στην πόρτα να μας βοηθήσεις!
-—Μόνο μέχρι την πόρτα όμως…
-—Έλα που σου λέω κι είναι πολύ βαρύ! Δεν αντέχουν τα χέρια μου!!
-—Σιγά, περίμενε….Ωχ!!
(Πέφτει το κουτί και
σχίζεται)
-—Bak şimdi ne oldu!
-—Σου είπα κράτα! Δες τώρα τι έκανες! Όλα διαλύθηκαν, σκόρπισαν!
-—Τώρα ποιος θα τα μαζέψει;
-—Σιγά…μη φωνάζετε. Σηκώστε την κούτα! Έπεσε πάνω στο πόδι μου.
-—Τράβα κι εσύ λίγο, να βγω κι εγώ έξω!
-—Τι είναι όλα αυτά! Πού τα βρήκατε!
-—Ήταν πάνω στο ράφι! Μόλις το άγγιξα έσπασε.
-—Η κούτα βρέθηκε μπροστά μας! Ήταν σαν χαμένος θησαυρός!
-—Bir hazine!!
-—Έλα τώρα, άσε τα λόγια και τράβα!
-—Σιγά, όχι από κει. Από δω.
-—Όχι, εδώ έχει μέρος.
-(ΚΡΑΤΣ!!!!!)
-—Κοίτα τώρα τι έκανες!!
-—Εγώ;; Εσύ τράβηξες!
-—Ναι, σιγά !! εσύ σκούντησες!
-—Όχι, εσείς φταίτε που δε βοηθήσατε!
-—Όχι εσύ
-—Sen yaptın!
-—Αφήστε τους καβγάδες κι ελάτε να βοηθήσετε!
-—Πω πω!! Βιβλίαααα!!!!
-—Σιγά! Είναι παλιά! Πρόσεχε.
(Τα βιβλία σκορπίζουν, οι
σελίδες μπερδεύονται)
-—Κοίτα είναι παραμύθια! Πολλά παραμύθια!
-—Αυτό είναι στα ελληνικά!
-—Αυτό στα τουρκικά!
-—Πού είναι το εξώφυλλό του;
-—Ούτε αυτό έχει;
-—Όλα ανακατεύτηκαν! Δε βρίσκεις άκρη!
-—Ας τα βάλουμε σε μια σειρά! Δεν είναι σωστό να τα αφήσουμε εδώ, έτσι!
-—Σε λίγο θα πιάσει βροχή! Αν βραχούν θα χαλάσουν όλα!
-—Acelet edin!
-—Αυτές οι σελίδες…το βρήκα!! είναι από την Κοκκινοσκουφίτσα.
-«Κάποτε, στην άκρη ενός δάσους,
ζούσε με τη μαμά του ένα όμορφο κοριτσάκι. Την έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα επειδή
φορούσε συνέχεια ένα κόκκινο σκουφάκι που της είχε χαρίσει η γιαγιά της.
Μια μέρα η μαμά της, της είπε:
«Κοκκινοσκουφίτσα μου η γιαγιά είναι άρρωστη. Πήγαινε να
τη δεις και πάρε να της δώσεις αυτό το καλαθάκι που
ετοίμασα. Πρόσεχε όμως
γιατί στο δάσος ζει ο κακός λύκος και είναι πολύ
επικίνδυνος.»
Η Κοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε χαρούμενη για το σπίτι της
γιαγιάς που ήταν στην άλλη άκρη του δάσους. Ξάφνου, ενώ μάζευε λουλούδια για τη
γιαγιά της πετάγεται μπροστά της ο κακός
λύκος…» Χάθηκαν οι υπόλοιπες σελίδες…Τις βρήκε κανείς;
-Να εδώ λέει
για το λύκο! Άκου: «Ο λύκος περπατούσε στο δρόμο και έψαχνε να βρει κάτι να φάει. Εκεί που
περπατούσε, είδε από μακριά το σπίτι με τα άχυρα και απ’ έξω το γουρουνάκι. Να
μια καλή ευκαιρία για να φάω, σκέφτηκε και πλησίασε προς το σπίτι. Το
γουρουνάκι μόλις τον είδε έτρεξε στο σπίτι του για να προστατευθεί. Στάθηκε
λοιπόν ο λύκος έξω από το σπίτι και αφού χτύπησε δυνατά την πόρτα φώναξε:
- Γουρουνάκι,
άνοιξέ μου και άφησέ με να μπω μέσα.
- Σιγά να
μην σου ανοίξω για να μπεις μέσα και να με φας, απάντησε το γουρουνάκι.
- Τότε κι
εγώ θα φυσήξω με όλη μου την δύναμη και θα γκρεμίσω το σπίτι σου, αποκρίθηκε ο
λύκος.»
- Γουρουνάκι;; Domuzdemek? Μπρρρρρρ…
- Μπλιάξ!!
- Καλά άσε..αυτό είναι από αλλού!!!
- Λύκος δεν είπες;; Άκου βρήκα κι εγώ κάτι για το λύκο!
Μήπως είναι η συνέχεια;
Kurt bir
akşam acıkmıştı
Dağlarda ava çıkmıştı
Bakınarak
sağa sola
Geldi en işlek bir yola
Dedi: “Bu
çok güzel bir yer,
Bir kısmetim varsa eğer,
Ayağıma
gelir kendi.”
Seçtiği yeri beğendi.
Geçti
öyle hayli zaman
Bir katır çıktı uzaktan
Titretti
bir sevinç kurdu,
Çıktı yol üstünde durdu.
Katır
dedi: “Kurt arkadaş!
Öyle uzak durma, yanaş..
Bilirim
ne diyeceksin,
Açsın, beni yiyeceksin..
Ye,
âfiyet olsun ama
Bak bir şey geldi aklıma
Etim pek
tatlı bir ettir
Fakat kemiklerim serttir
Getireyim
sana bir satır,
Kemiğimi onunla kır..
Mademki
son demimdeyim,
Böyle bir iyilik edeyim
Sana ölümümden evvel…”
“-Peki. Git de çabuk gel..”
Kurdu aldattı bir satır
Getireyim diye katır.
Geçti
yine hayli zaman
Bir at göründü uzaktan
Kişneyerek
şahlanıyor
Dağı kimsesiz sanıyor..
Titretti
bir sevinç kurdu,
Çıktı yol üstünde durdu.
At dedi
ki: “Kurt arkadaş!
Öyle uzak durma,yanaş..
Bilirim
ne diyeceksin,
Açsın,beni yiyeceksin..
Ye,
âfiyet olsun ama
Bak bir şey geldi aklıma
Bilmiyorsun
ne cinstenim,
Öğren aslım nedir benim
Getireyim
berâtımı
Bildiğin arap atı mı,?
Yoksa
huysuz bir beygir mi?
Bilinmeyen şey yenir mi?
Mademki
son demimdeyim,
Büyük bir iyilik edeyim
Sana ölümümden evvel..”
“-Peki, git de çabuk gel..”
-Μα τι λες
τώρα; Αυτό είναι ποίημα!
-Ναι, αλλά
είναι και παραμύθι! Αααα…. Όλο με μαλώνετε!
-Και είναι
στα τουρκικά! Είναι από άλλο βιβλίο! Μη τα ανακατεύεις όλα!!
-Εγώ βρήκα
το σωστό! Είναι στα ελληνικά, είναι παραμύθι και μιλάει για τον κακό λύκο!
-Για πες
κι εσύ να δούμε!
-Δεν πέρασε πολύ ώρα και κάποιος χτύπησε την πόρτα
φωνάζοντας: «ανοίξτε παιδιά μου, είμαι η μαμά σας και έφερα κάτι για τον
καθέναν από εσάς». Αλλά τα κατσικάκια άκουσαν την βραχνή φωνή και κατάλαβαν ότι
είναι ο λύκος. «Φύγε λύκε και δεν θα σου ανοίξουμε, η μητέρα μας έχει μια λεπτή
γλυκιά φωνή ενώ η δικιά σου είναι βραχνή».Τότε ο λύκος πήγε σε έναν πλανόδιο
πωλητή και αγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι κιμωλία. Αφού έφαγε την κιμωλία η φωνή
του έγινε ψιλή. Μετά επέστρεψε και χτύπησε την πόρτα φωνάζοντας: «ανοίξτε
παιδιά μου, είμαι η μαμά σας και έφερα κάτι για τον καθέναν από εσάς!»
-Σαν πολλά
ζωάκια δε μπερδευτήκαν στην ιστορία μας; Τη μια γουρουνάκια, την άλλη
κατσικάκια και παντού ο λύκος!
-Μάλλον οι
σελίδες που βρήκαμε είναι από διαφορετικά παραμύθια!
-Εγώ
πάντως εδώ βρήκα τον αγαπημένο μου ήρωα!
-Ήρωα; Τι
θα πει αυτό;
-Kahraman
demek!
-Αααα. Tamam! Anladım!
-Και ποιος
είναι;
-Ο
Ναστραντίν Χότζας;
-Ποιος;;Χα
χα χα!!
-Γιατί
γελάς;; Εεεε.. γιατί γελάς;;
-Γιατί το λες λάθος! Nasrettin
hoca είναι το σωστό!
-Εμείς στα
ελληνικά έτσι τον λέμε και μη γελάς!
-Καλά μη
θυμώνεις!
-Για
διάβασέ μας λοιπόν την ιστορία του Ναστραντίν (χα χα χα) που βρήκες!
• Το καζάνι
Ο Χότζας δεν είχε καζάνι. Πάει
και δανείζεται το καζάνι του γείτονα. Το επιστρέφει εμπρόθεσμα και μαζί του
πάει και ένα μικρό κατσαρολακι. «Καλορίζικο» του λέει «το καζάνι σου γέννησε».
Ο γείτονας πήρε το καζάνι μαζί με το «νεογέννητο» καταχαρούμενος.
Στον επόμενο δανεισμό ο χότζας
επιστρέφει το καζάνι μαζί με δυο μπρίκια. «Καλορίζικα» του λέει «το καζάνι σου
γέννησε δίδυμα». Χαρούμενος ο γείτονας από την γονιμότητα του καζανιού τα
παίρνει κι΄αυτά.
Την τρίτη φορά το καζάνι δεν
επιστράφηκε από το Χότζα. Πάει ο γείτονας να δει τι γίνεται ελπίζοντας σε
τρίδυμα. Τι έγινε το καζάνι Χότζα μου; Ο Χότζας με περίλυπο ύφος: «Θεός σχωρές΄
το! Πέθανε! Ζωή σε σας»
-Κοιτάξτε, στο ίδιο βιβλίο έχει και στα τουρκικά τις
ιστορίες του Χότζα!! Να σας διαβάσω;;
-Ναι!! Ναι!!
-BirgünNasrettinHocapazaragiderken çocuklaretrafını sarmışlar. Hepsibirerdüdük ısmarlamış, amaparaverenolmamış. Hoca çocukların
tümüne olumlu cevap vermiş: – Peki, olur demiş… Çocuklardan yalnız biri, elinde para olduğu
halde, Hoca’ya şunları söylemiş: – Şu parayla bana bir düdük getirir misin ? Hoca akşama doğru pazardan dönmüş. Yolunu
bekleyen çocuklar hemen Nasrettin Hoca’nın etrafını sararak düdüklerini
istemişler. Nasrettin Hoca, cebinden bir düdük çıkarıp
kendisine para veren çocuğa uzatmış. Ötekileri bağırmaya başlamışlar: – Ya bizim düdükler nerede Nasrettin Hoca’nın cevabı kısa ve anlamlı
olmuş: – Parayı veren düdüğü çalar.
-Εγώ εδώ βρήκα ένα βιβλίο με χάρτες!!!
-Για φέρ΄το εδώ να το δούμε!
-Είναι με χώρες από όλο τον κόσμο! Κοίτα! Να ο χάρτης
της Αλβανίας;
-Αααα.. ο θείος μου είναι εκεί!
-Χα, χα… βρε Εμρέ! Όχι Almanya.
Όχι Γερμανία! Αλβανία- Arnavutluk demek!
-Εεεε ! Καλά! Τι φωνάζεις! δεν άκουσα καλά! Τώρα
κατάλαβα!
-Κι εδώ έχει το χάρτη της Japonya!
-Χα χα!! Έτσι που το λες είναι σαν να είναι η χώρα του
ζαμπόν!
-Καταπληκτικό βιβλίο! Τόσες φωτογραφίες από όλες τις
χώρες! Ταξιδεύεις μέσα από τις σελίδες του!
-Εεεεε.. αφού ταξιδεύουμε μαζί μέσα από τα βιβλία
γίναμε όλοι yoldaşlar!!
-Τι γίναμε;
-Yoldaş!!
-Ααα..πολύ ωραία λέξη! Τι σημαίνει όμως;
-Δεν ξέρω να την πω στα ελληνικά!
-Εγώ όμως μπορώ να τη βρω! Στην κούτα έχει κι ένα λεξικό!
-Για ψάξε!
-Y..y… o…o…l…. L….
-Το βρήκα! Yoldaş – συνοδηπόρος!
-Αααα…κατάλαβα!
-Ωραίο παιχνίδι όμως κι αυτό! Για δες πως λέγεται το
διάβασμα στα τουρκικά!
-Εεεε αυτό το ξέρω! Okuma!!
-Τέλειο! Κοίταξε τότε τη λέξη roman.
-R…r…r…o…o…m… Το βρήκα!! Roman – μυθιστόρημα!
-Και το Διήγημα;
-Δ….δ…..δ….η…η…
-Όχι, με ήτα βρε!! Πρώτα γιώτα και μετά ήτα!
-Ναι, σωστά! Να το! Διήγημα –
-Βιβλία, βιβλία!!
-Τέλεια!! Κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία, είναι σαν
να μπαίνω σε μια μηχανή του χρόνου και να ταξιδεύω!
-Εγώ πάλι θέλω να ταξιδεύω με τους χάρτες, σαν
πύραυλος!!
-Roket gibi!!
-Hayde!! Roketle uzaya gidelim!
-Κάτι για ροκέτα είπε!
-Ναι, να πάμε με τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας στο
διάστημα!
-Ναι, στο Δία και στον Κρόνο!! Σε όλους τους πλανήτες
και τους γαλαξίες!
-Σιγά μήπως να δούμε και κανέναν εξωγήινο;
-Hayal kardeşim, hayal!!
-Βιβλία, βιβλία, βιβλία!!
-Kitapar, kitaplar, kitaplar!!
-Διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα!!
-Okuma, okuma, okuma!!
-Ταξίδι, ταξίδι!!
-Yolculuk, yolculuk!
-Ωραίο παιχνίδι!
-Πάμε πάλι! Tekrar!! (Τα παιδιά μπαίνουν στη σειρά,
σαν σε παρέλαση και φωνάζουν)
