Θεατρικό (Γιορτή των γραμμάτων)

-            Για τη σχολική γιορτή των γραμμάτων στις 30 Ιανουαρίου ετοίμασα ένα μικρό θεατρικό που ταιριάζει στα μειονοτικά σχολεία. Η σκηνή είναι η αυλή ενός παλιού σχολείο.  Ήρωες είναι τα παιδιά της γειτονιάς, που μιλούν ελληνικά αλλά και τουρκικά.  

           

          —Έλα Σελμά, έλα να παίξουμε.

-         —Πού είσαι Τάκη, δε σε βλέπω!

-         —Gel, gel! Εδώ, μπήκα στην αυλή του παλιού σχολείου. Έλα πέρασε από το άνοιγμα ανάμεσα στα σανίδια. Χωράς, είσαι λεπτή!

-         —Φοβάμαι!! Εκεί όλα έχουν γκρεμιστεί!

-         —Έλα σου λέω! Μη φοβάσαι! Είμαι με τoν Εμρέ και την Ντιλέκ!

-         —Ωωωωχ!! Αν το μάθει η μαμά μου θα με μαλώσει! …..Αλλά εδώ είναι σαν να είσαι σε άλλον κόσμο!

-        —Κοιτάξτε! Κάποιος έσπασε το λουκέτο στην πόρτα! Μπαίνουμε μέσα;

-         —Όχι…φοβάμαι…

-         —Korkma!!

-         —Ναι!! Πάμε! Σ΄αυτό το σχολείο πήγαινε ο μπαμπάς μου.

-         —Κι εμένα η μαμά μου!

-        —Κι εμένα!

-         —Σιγά…προσέχετε. Πάμε να το εξερευνήσουμε!!

-        —Εγώ δεν μπαίνω! Θα λερωθώ. Άσε που φοβάμαι τις αράχνες!!

-         —Καλά κάθισε εκεί και περίμενε. Θα έρθεις να μας σώσεις αν γίνει κάτι.

-       —  Μπουουου…ο μπαμπούλας είναι μέσα!

-      —   Μπουαουαουα…το φάντασμα της παλιάς δασκάλας, που τραβούσε τ΄αυτιά των μαθητών!!!

-        —Cadılaaaaaaar!!!

-        —Μη…άσε με…..

-        —Σιμπέλ, έλα…τρέξε να δεις τι βρήκα!!

(Μπαμ..μπουμ…όλα γκρεμίζονται)

-         —Τι πάθατε;; Θέλετε βοήθεια;

-         —Ναι!! Έλα στην πόρτα να μας βοηθήσεις!

-        —Μόνο μέχρι την πόρτα όμως…

-        —Έλα που σου λέω κι είναι πολύ βαρύ! Δεν αντέχουν τα χέρια μου!!

-        —Σιγά, περίμενε….Ωχ!!

(Πέφτει το κουτί και σχίζεται)

-        —Bak şimdi ne oldu!

-         —Σου είπα κράτα! Δες τώρα τι έκανες! Όλα διαλύθηκαν, σκόρπισαν!

-        —Τώρα ποιος θα τα μαζέψει;

-       —  Σιγά…μη φωνάζετε. Σηκώστε την κούτα! Έπεσε πάνω στο πόδι μου.

-         —Τράβα κι εσύ λίγο, να βγω κι εγώ έξω!

-        —Τι είναι όλα αυτά! Πού τα βρήκατε!

-        —Ήταν πάνω στο ράφι! Μόλις το άγγιξα έσπασε.

-       —  Η κούτα βρέθηκε μπροστά μας! Ήταν σαν χαμένος θησαυρός!

-        —Bir hazine!!

-        —Έλα τώρα, άσε τα λόγια και τράβα!

-         —Σιγά, όχι από κει. Από δω.

-       —  Όχι, εδώ έχει μέρος.

-         (ΚΡΑΤΣ!!!!!)

-         —Κοίτα τώρα τι έκανες!!

-        —Εγώ;; Εσύ τράβηξες!

-         —Ναι, σιγά !! εσύ σκούντησες!

-       —  Όχι, εσείς φταίτε που δε βοηθήσατε!

-         —Όχι εσύ

-        —Sen yaptın!

-         —Αφήστε τους καβγάδες κι ελάτε να βοηθήσετε!

-         —Πω πω!! Βιβλίαααα!!!!

-         —Σιγά! Είναι παλιά! Πρόσεχε.

(Τα βιβλία σκορπίζουν, οι σελίδες μπερδεύονται)

-        —Κοίτα είναι παραμύθια! Πολλά παραμύθια!

-         —Αυτό είναι στα ελληνικά!

-        —Αυτό στα τουρκικά!

-         —Πού είναι το εξώφυλλό του;

-         —Ούτε αυτό έχει;

-         —Όλα ανακατεύτηκαν! Δε βρίσκεις άκρη!

-         —Ας τα βάλουμε σε μια σειρά! Δεν είναι σωστό να τα αφήσουμε εδώ, έτσι!

-         —Σε λίγο θα πιάσει βροχή! Αν βραχούν θα χαλάσουν όλα!

-         —Acelet edin!

-         —Αυτές οι σελίδες…το βρήκα!! είναι από την Κοκκινοσκουφίτσα.

-         «Κάποτε, στην άκρη ενός δάσους, ζούσε με τη μαμά του ένα όμορφο κοριτσάκι. Την έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα επειδή φορούσε συνέχεια ένα κόκκινο σκουφάκι που της είχε χαρίσει η γιαγιά της.

Μια μέρα η μαμά της, της είπε: 

«Κοκκινοσκουφίτσα μου η γιαγιά είναι άρρωστη. Πήγαινε να τη δεις και πάρε να της δώσεις αυτό το καλαθάκι που  

ετοίμασα. Πρόσεχε όμως             

γιατί στο δάσος ζει ο κακός λύκος και είναι πολύ επικίνδυνος.»

Η Κοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε χαρούμενη για το σπίτι της γιαγιάς που ήταν στην άλλη άκρη του δάσους. Ξάφνου, ενώ μάζευε λουλούδια για τη γιαγιά  της πετάγεται μπροστά της ο κακός λύκος…»  Χάθηκαν οι υπόλοιπες σελίδες…Τις βρήκε  κανείς;

-Να εδώ λέει για το λύκο! Άκου: «Ο λύκος περπατούσε στο δρόμο και έψαχνε να βρει κάτι να φάει. Εκεί που περπατούσε, είδε από μακριά το σπίτι με τα άχυρα και απ’ έξω το γουρουνάκι. Να μια καλή ευκαιρία για να φάω, σκέφτηκε και πλησίασε προς το σπίτι. Το γουρουνάκι μόλις τον είδε έτρεξε στο σπίτι του για να προστατευθεί. Στάθηκε λοιπόν ο λύκος έξω από το σπίτι και αφού χτύπησε δυνατά την πόρτα φώναξε:

- Γουρουνάκι, άνοιξέ μου και άφησέ με να μπω μέσα.

- Σιγά να μην σου ανοίξω για να μπεις μέσα και να με φας, απάντησε το γουρουνάκι.

- Τότε κι εγώ θα φυσήξω με όλη μου την δύναμη και θα γκρεμίσω το σπίτι σου, αποκρίθηκε ο λύκος.»

- Γουρουνάκι;; Domuz demek? Μπρρρρρρ…

- Μπλιάξ!!

- Καλά άσε..αυτό είναι από αλλού!!!

- Λύκος δεν είπες;; Άκου βρήκα κι εγώ κάτι για το λύκο! Μήπως είναι η συνέχεια;

Kurt bir akşam acıkmıştı
Dağlarda ava çıkmıştı

Bakınarak sağa sola
Geldi en işlek bir yola

Dedi: “Bu çok güzel bir yer,
Bir kısmetim varsa eğer,

Ayağıma gelir kendi.”
Seçtiği yeri beğendi.

Geçti öyle hayli zaman
Bir katır çıktı uzaktan

Titretti bir sevinç kurdu,
Çıktı yol üstünde durdu.

Katır dedi: “Kurt arkadaş!
Öyle uzak durma, yanaş..

Bilirim ne diyeceksin,
Açsın, beni yiyeceksin..

Ye, âfiyet olsun ama
Bak bir şey geldi aklıma

Etim pek tatlı bir ettir
Fakat kemiklerim serttir

Getireyim sana bir satır,
Kemiğimi onunla kır..

Mademki son demimdeyim,
Böyle bir iyilik edeyim

Sana ölümümden evvel…”
“-Peki. Git de çabuk gel..”
Kurdu aldattı bir satır
Getireyim diye katır.

Geçti yine hayli zaman
Bir at göründü uzaktan

Kişneyerek şahlanıyor
Dağı kimsesiz sanıyor..

Titretti bir sevinç kurdu,
Çıktı yol üstünde durdu.

At dedi ki: “Kurt arkadaş!
Öyle uzak durma,yanaş..

Bilirim ne diyeceksin,
Açsın,beni yiyeceksin..

Ye, âfiyet olsun ama
Bak bir şey geldi aklıma

Bilmiyorsun ne cinstenim,
Öğren aslım nedir benim

Getireyim berâtımı
Bildiğin arap atı mı,?

Yoksa huysuz bir beygir mi?
Bilinmeyen şey yenir mi?

Mademki son demimdeyim,
Büyük bir iyilik edeyim

Sana ölümümden evvel..”
“-Peki, git de çabuk gel..”

-         Μα τι λες τώρα; Αυτό είναι ποίημα!

-         Ναι, αλλά είναι και παραμύθι! Αααα…. Όλο με μαλώνετε!

-         Και είναι στα τουρκικά! Είναι από άλλο βιβλίο! Μη τα ανακατεύεις όλα!!

-         Εγώ βρήκα το σωστό! Είναι στα ελληνικά, είναι παραμύθι και μιλάει για τον κακό λύκο!

-         Για πες κι εσύ να δούμε!

-         Δεν πέρασε πολύ ώρα και κάποιος χτύπησε την πόρτα φωνάζοντας: «ανοίξτε παιδιά μου, είμαι η μαμά σας και έφερα κάτι για τον καθέναν από εσάς». Αλλά τα κατσικάκια άκουσαν την βραχνή φωνή και κατάλαβαν ότι είναι ο λύκος. «Φύγε λύκε και δεν θα σου ανοίξουμε, η μητέρα μας έχει μια λεπτή γλυκιά φωνή ενώ η δικιά σου είναι βραχνή».Τότε ο λύκος πήγε σε έναν πλανόδιο πωλητή και αγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι κιμωλία. Αφού έφαγε την κιμωλία η φωνή του έγινε ψιλή. Μετά επέστρεψε και χτύπησε την πόρτα φωνάζοντας: «ανοίξτε παιδιά μου, είμαι η μαμά σας και έφερα κάτι για τον καθέναν από εσάς!» 

-         Σαν πολλά ζωάκια δε μπερδευτήκαν στην ιστορία μας; Τη μια γουρουνάκια, την άλλη κατσικάκια και παντού ο λύκος!

-         Μάλλον οι σελίδες που βρήκαμε είναι από διαφορετικά παραμύθια!

-         Εγώ πάντως εδώ βρήκα τον αγαπημένο μου ήρωα!

-         Ήρωα; Τι θα πει αυτό;

-         Kahraman demek!

-         Αααα. Tamam! Anladım!

-         Και ποιος είναι;

-         Ο Ναστραντίν Χότζας;

-         Ποιος;;Χα χα χα!!

-         Γιατί γελάς;; Εεεε.. γιατί γελάς;;

-         Γιατί το λες λάθος! Nasrettin hoca είναι το σωστό!

-         Εμείς στα ελληνικά έτσι τον λέμε και μη γελάς!

-         Καλά μη θυμώνεις!

-         Για διάβασέ μας λοιπόν την ιστορία του Ναστραντίν (χα χα χα)  που βρήκες!

•     Το καζάνι

Ο Χότζας δεν είχε καζάνι. Πάει και δανείζεται το καζάνι του γείτονα. Το επιστρέφει εμπρόθεσμα και μαζί του πάει και ένα μικρό κατσαρολακι. «Καλορίζικο» του λέει «το καζάνι σου γέννησε». Ο γείτονας πήρε το καζάνι μαζί με το «νεογέννητο» καταχαρούμενος.

Στον επόμενο δανεισμό ο χότζας επιστρέφει το καζάνι μαζί με δυο μπρίκια. «Καλορίζικα» του λέει «το καζάνι σου γέννησε δίδυμα». Χαρούμενος ο γείτονας από την γονιμότητα του καζανιού τα παίρνει κι΄αυτά.

Την τρίτη φορά το καζάνι δεν επιστράφηκε από το Χότζα. Πάει ο γείτονας να δει τι γίνεται ελπίζοντας σε τρίδυμα. Τι έγινε το καζάνι Χότζα μου; Ο Χότζας με περίλυπο ύφος: «Θεός σχωρές΄ το! Πέθανε! Ζωή σε σας»

-         Κοιτάξτε, στο ίδιο βιβλίο έχει και στα τουρκικά τις ιστορίες του Χότζα!! Να σας διαβάσω;;

-         Ναι!! Ναι!!

-         Bir gün Nasrettin Hoca pazara giderken çocuklar etrafını sarmışlar. Hepsi birer düdük ısmarlamış, ama para veren olmamış.
Hoca çocukların tümüne olumlu cevap vermiş:
– Peki, olur demiş…
Çocuklardan yalnız biri, elinde para olduğu halde, Hoca’ya şunları söylemiş:
– Şu parayla bana bir düdük getirir misin ?
Hoca akşama doğru pazardan dönmüş. Yolunu bekleyen çocuklar hemen Nasrettin Hoca’nın etrafını sararak düdüklerini istemişler.
Nasrettin Hoca, cebinden bir düdük çıkarıp kendisine para veren çocuğa uzatmış.
Ötekileri bağırmaya başlamışlar:
– Ya bizim düdükler nerede
Nasrettin Hoca’nın cevabı kısa ve anlamlı olmuş:
– Parayı veren düdüğü çalar.

-         Εγώ εδώ βρήκα ένα βιβλίο με χάρτες!!!

-         Για φέρ΄το εδώ να το δούμε!

-         Είναι με χώρες από όλο τον κόσμο! Κοίτα! Να ο χάρτης της Αλβανίας;

-         Αααα.. ο θείος μου είναι εκεί!

-         Χα, χα… βρε Εμρέ! Όχι Almanya. Όχι Γερμανία! Αλβανία- Arnavutluk demek!

-         Εεεε ! Καλά! Τι φωνάζεις! δεν άκουσα καλά! Τώρα κατάλαβα!

-         Κι εδώ έχει το χάρτη της Japonya!

-         Χα χα!! Έτσι που το λες είναι σαν να είναι η χώρα του ζαμπόν!

-         Καταπληκτικό βιβλίο! Τόσες φωτογραφίες από όλες τις χώρες! Ταξιδεύεις μέσα από τις σελίδες του!

-         Εεεεε.. αφού ταξιδεύουμε μαζί μέσα από τα βιβλία γίναμε όλοι yoldaşlar!!

-         Τι γίναμε;

-         Yoldaş!!

-         Ααα..πολύ ωραία λέξη! Τι σημαίνει όμως;

-         Δεν ξέρω να την πω στα ελληνικά!

-         Εγώ όμως μπορώ να τη βρω! Στην κούτα έχει  κι ένα λεξικό!

-         Για ψάξε!

-         Y..y… o…o…l…. L….

-         Το βρήκα! Yoldaş – συνοδηπόρος!

-         Αααα…κατάλαβα!

-         Ωραίο παιχνίδι όμως κι αυτό! Για δες πως λέγεται το διάβασμα στα τουρκικά!

-         Εεεε αυτό το ξέρω! Okuma!!

-         Τέλειο! Κοίταξε τότε τη λέξη roman.

-         R…r…r…o…o…m… Το βρήκα!! Roman – μυθιστόρημα!

-         Και το Διήγημα;

-         Δ….δ…..δ….η…η…

-         Όχι, με ήτα βρε!! Πρώτα γιώτα και μετά ήτα!

-         Ναι, σωστά! Να το! Διήγημα –

-         Βιβλία, βιβλία!!

-         Τέλεια!! Κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία, είναι σαν να μπαίνω σε μια μηχανή του χρόνου και να ταξιδεύω!

-         Εγώ πάλι θέλω να ταξιδεύω με τους χάρτες, σαν πύραυλος!!

-         Roket gibi!!

-         Hayde!! Roketle uzaya gidelim!

-         Κάτι για ροκέτα είπε!

-         Ναι, να πάμε με τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας στο διάστημα!

-         Ναι, στο Δία και στον Κρόνο!! Σε όλους τους πλανήτες και τους γαλαξίες!

-         Σιγά μήπως να δούμε και κανέναν εξωγήινο;

-         Hayal kardeşim, hayal!!

-         Βιβλία, βιβλία, βιβλία!!

-         Kitapar, kitaplar, kitaplar!!

-         Διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα!!

-         Okuma, okuma, okuma!!

-         Ταξίδι, ταξίδι!!

-         Yolculuk, yolculuk!

-         Ωραίο παιχνίδι!

-         Πάμε πάλι! Tekrar!! (Τα παιδιά μπαίνουν στη σειρά, σαν σε παρέλαση και φωνάζουν)

-         Βιβλία, σελίδες, διάβασμα, ταξίδι, χάρτες, φαντασία…..

-         Kitap sayfa okuma yolculuk haritalar  hayal

-         Tarih, hikaye, şiir bilgi….

-         Ιστορία, μύθος, ποίημα, γνώση…

-         Πιάνει βροχή!

-         Τρέξτε!!!

-         Εγώ θα πάρω το λεξικό!

-         Εγώ τα παραμύθια με τα ζωάκια!

-         Εγώ τις ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα!

-         NASRETTİN είπαμε!!!

-         Εγώ θα πάρω τους χάρτες!

-         Γρήγορα!!! Οι σταγόνες της βροχής θα τα χαλάσουν κι είναι κρίμα!

-         Αγαπημένα μας βιβλία!! Αγαπημένα μας ταξίδια της φαντασίας!

-         Hayde çabuk yapın! Yağmur yağıyor!!

(Τα παιδιά τραγουδούν)

Ένα βιβλίο είναι λίγο, πολύ λίγο, 
δύο βιβλία είναι λίγα, τι να πω, 
τρία βιβλία είναι λίγο, πολύ λίγο, 
δώσε μου τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

Δώσ’ μου βιβλία πολλά, αμέτρητα, καλά
και θα διαβάζω όλη μέρα μη φοβάσαι
μη τσιγγουνεύεσαι, πάντα να σκέφτεσαι
πως το παιδί το διάβασμα το αγαπά!